خواص گیاه گنه گنه

خواص گیاه گنه گنه

نام علمی : Cinchona pubesceas
نام خانواده : Rubiaceae
توصیف گیاه : گنه گنه ، درختی جنگلی بزرگ با ساقه ها و شاخه های بلند و برگ های به رنگ سبز روشن می باشد . گنه گنه معمولی برای پوست قرمز آن مورد استفاده قرار می گیرد. در حالی که گنه گنه زراعی C.calisaya برای پوست زرد آن مورد استفاده قرار می گیرد.
منشاء‌:‌کلمبیا ، غرب اکوادور و شمال پرو . کاشت این درخت برای مصارف تجارتی عمدتاً در هند ، اندونزی و آفریقا ( بیشتر در کشور زئیر ) صورت میگیرد.
قسمت های مورد استفاده : پوست و شاخه و تنه.
خواص گیاه گنه گنه:
۱. تب‌بر است و برای تب‌های عفونی مانند حصبه، گریپ و بادسرخ مفید می‌باشد.
۲. نوع خاکستری و قرمز آن مقوی‌تر از نوع زرد می‌باشد.
۳. جهت ضعف عمومی بیماران مسلول از پوست این گیاه استفاده می‌گردد.
۴. برای مبتلایان به بیماری قند نیز مفید می‌باشد.
۵. ضد مالاریاست.
۶. برای درمان ضعف دوران نقاهت بعد از یک بیماری سخت از پوست این گیاه استفاده می‌شود.
۷. جهت رفع زخم‌های عفونی و دیرعلاج و از بین بردن بافت‌های مرده سطحی پوست بدن با جوشانده پوست این درخت شستشو می‌دهند.
۸. مصرف این گیاه باید تحت نظر پزشک باشد.
۹. مصرف زیاد گنه‌گنه باعث سنگینی معده، استفراغ و بزرگی کبد می‌شود.
۱۰. خانم‌های حامله از خوردن آن خودداری کنند.

شکل و مقدار مصرف :
برای درمان مالاریا حداقل دز روزانه مصرف ۱ گرم عصاره مایع ( حاوی ۴-۵ درصد آلکالوئید ) لازم است که باید بصورت حداکثر ۰/۵ گرم در ه ربار و حداکثر ۳ بار در روز مصرف شود.
مواد موثره : پوست گنه گنه حاوی آلکالوئید های کوئینولین ( ۵ تا ۱۵ درصد ) مانند کوئینین ، کوئینیدین ، سینکونین و سینکونیدین ،‌ساپونین های تری ترپن ،‌اپی کاتچین ها ( سینکوناین ) ،‌پرو آنتوسیانیدین ها ( سینکوناین aII ) ، تانن های کاتکول و فلوبافن های قرمز می باشد.
اثرات درمانی : کوئینین در متابولیسم های پارازیت های پلاسمودیوم در داخل خون وارد شده و اختلال ایجاد می کند. کوئینیدین بروی کانال های سدیم دارای اثر بازدارندگی بوده و به عنوان یک داروی ضد بی نطمی مورد استفاده قرار می گیرد.
وضعیت :‌گنه گنه بعنوان گیاه دارویی موثر د رفارماکوپه های معتبر جهان ثبت شده است. گنه گنه طبق نظر مونوگراف کمیسیون دارویی آلمان دارای وضعیت مبت درمانی است.