بیماری ذات الریه
بیماری ذات الریه
بیماری ذات الریه جزو خطرناک ترین بیماری ها به شمار می آید که گروه سرزده این مقاله را برای شما بازدید کنندگان عزیز گردآوری کرده است امید واریم مورد استفاده قرار گیرد.
بیماری ذات الریه که در اصطلاح پزشکی به آن پنومونی می گویند، یکی از بیماریهای خطرناک است که گاهی جان انسان بخصوص کودکان را، به مخاطره می اندازد. معمولاً آلودگی های ویروسی هستند که باعث عفونت ریوی می شوند و زمینه عفونتهای میکروبی را فراهم می کنند. یکی از راههای ابتلاء به پنومونی یا سینه پهلو، ورود مقادیری از ترشحات دهان و حلق به داخل نای و ریه ها است و معمولاً این ترشحات حلق و دهان حاوی تعداد زیادی باکتری هستند که البته وجود این باکتریها در دهان و حلق، بیماری ایجاد نمی کنند و در واقع گاهی ساکنین بی ضرر دهان هستند. ولی در صورتی که زمینه مساعدی برای آنها فراهم شود به سرعت تکثیر پیدا می کنند و با ورود غیرمجاز به ریه ها باعث عفونت ریه ها و ذات الریه می شوند. مهمترین راه سرایت میکروب به ریه ها از همین طریق است. بعضی مواقع میکروبها یا ویروسها از طریق استنشاق مواد آلوده وارد ریه ها می شوند. همچنین اگر یک کانون عفونی در یکی از اعضای بدن باشد میکروبها از طریق ورود به سیستم گردش خون، خودشان را به ریه ها می رسانند و باعث
ذات الریه می شوند.
آیا ذات الریه یا پنومونی قابل پیشگیری است؟
پنومونی اکثرا توسط میکروبی به نام پنوموکک ایجاد می شود و قابل پیشگیری است. واکسن ضد پنوموکک بخصوص برای بیمارانی که ضعف یا نقص ایمنی دارند و یا دچار بیماریهای مزمن تنفسی و قلبی هستند، همچنین بیمارانی که دچار بیماریهای ضعیف کننده سیستم دفاعی بدن هستند و افراد سالخورده بالاتر از ۶۵ سال تجویز می شود. بیماری پنومونی علائمی برای بیمار ایجاد می کند که مهمترین این علائم، تب و لرز و درد قفسه سینه بخصوص در موقع تنفس، سرفه های خلط دار و چرکی می باشند. همچنین علائمی وجود دارد که پزشک در موقع معاینه بیمار متوجه می شود. رادیوگرافی قفسه سینه تغییراتی در ریه ها نشان می دهد که تشخیص پنومونی را تأیید می کند. بیماری که دچار پنومونی شده است دارای تنفس تند و سریع است و تعداد ضربان قلب افزایش می یابد و در مراحل پیشرفته، قیافه بیمار بسیار رنجور و مریض به نظر می رسد. بیمار از سردرد شدید و گاهی هذیان و توهم شکایت دارد و در اطفال تهوع و استفراغ نیز اضافه می شود. گاهی افراد مسن و سالخورده ای که مبتلا به ذات الریه هستند فقط تغییراتی در وضع روانی آنها ایجاد می شود. بیمار مبتلا به پنومونی باید بستری شود و داروی لازم جهت او شروع شود و تا درمان کامل ادامه یابد. با توجه به هزینه زیادی که برای بهبود بیماری صرف می شود منطقی است که به شیوه های پیشگیری از بیماری واقف باشیم.
* مهمترین اقدام پیشگیری از پنومونی این است که بیماریهای دستگاه تنفسی فوقانی، چه ویروسی و یا میکروبی، را جدی بگیریم.
* از نزدیک شدن افراد مبتلا به کودکان جلوگیری شود.
* موقع سرفه و عطسه از انتشار ویروس و میکروب جلوگیری کنیم.
* با ظهور اولین علائم بیماری مثل تب و لرز و تنفس تند به پزشک مراجعه نماییم.
* با مراجعه بموقع به درمانگاه، از انتشار و سرایت و پیشرفت بیماری جلوگیری شود.
* در مواردی که بیمار دچار نقص ایمنی است و یا سالخورده است، واکسن پنوموکک تزریق شود و این مورد طبق نظر پزشک باید صورت بگیرد. البته تزریق واکسن پنوموکک کاملاً بی ضرر است.
* اگر به هر دلیلی کودک دچار استفراغ است باید جدا مراقب باشیم که مواد استفراغ شده وارد راههای تنفسی و ریه ها نشود که علاوه بر ایجاد ذات الریه گاهی منجر به خفگی اطفال می شود.
منبع » حوزه
گردآوری » سلامت